„Szalony taniec”

„Szalony taniec”

Ekspresjonistyczno-surrealistyczny problem natury filozoficznej.

Kilka drzew za płotem
taniec szalony tańczy
zderzając się z łomotem.
Z tarczą chcą, nie na tarczy


zakończyć dziś ten dzień,
dorównać drzewom wyższym,
zmęczonym rzucać cień.
Być wsparciem dla najbliższych.

Nie chcą ulec tak jak wszyscy
wichrowi nijakości,
choć mocno dmie i niszczy,
łamie gałęzie, kości...

Więc wiją się, szamoczą
i dumnie prężą plecy
błyskając łuską smoczą...
aż nagle jedno skrzeczy,

i pada w gęstą trawę.
smutne ze złości.
zdaje sobie sprawę.
ze swojej słabości,

Wstać   nie   mogło   (,bo to tylko drzewo).
i   w siebie uwierzyć

Ty    możesz ? 
                                            Czyś   jest   drzewo?

Więc             czemu             jeszcze             leżysz

Autor: Paweł Rodger Nogaj