„Zakończenie legendy o Halinie Krępiance”

„Zakończenie legendy o Halinie Krępiance”

 

Wychudzone żółte cienie,

patrzą wygłodniałym wzrokiem,

ukurzone ich odzienie,

każdy bladszy z każdym krokiem.

Marszczą się im płaskie nosy,

płonie małych oczu głębia,

gdy swe przeklinają losy

i znak białego gołębia.

Już księżyca sierp na niebie,

błyszczy gwiazda niedaleko,

a te karły prą przed siebie,

tylko łuk i strzały wleką.

Marszczą się im płaskie nosy,

płonie małych oczu głębia,

gdy swe przeklinają losy

i znak białego gołębia.

Dosiedli płonących koni,

chan z włócznią na czele,

nic ich już nie dogoni,

lat tu spędzili tak wiele.

Marszczą się im płaskie nosy,

płonie małych oczu głębia,

gdy swe przeklinają losy

i znak białego gołębia.

 Autor: Paweł Rodger Nogaj