Chwila na wiersz

niedziela, 2 lipca 2017

„Wiersz usypiający”

„Wiersz usypiający”

Już świecą tylko gwiazdy
i długie reflektory.
Podczas samotnej jazdy
drętwieją receptory.


Znieczulony zmęczeniem.
Poskromiony dnia cudem.
Przygnieciony kamieniem,
ludzkich syków obłudy.

Dopominasz się ciepła
własnej kołdry, poduszki.
Czujesz jakby krew skrzepła.
Mózg dojada okruszki.

Automatyzm kieruje.
Siódmy zmysł Ci zadzwoni,
gdy na barku poczujesz
zimny ciężar Jej dłoni.

Albo i nie.


Autor: Paweł Rodger Nogaj

9 komentarzy:

  1. Podoba mi się. Jest inny ale fajny 😊

    OdpowiedzUsuń
  2. WOW! Tyle mogę powiedzieć!

    OdpowiedzUsuń
  3. Cześć. Ciekawa propozycja i bardzo fajnie zrytmizowana. Puenta jest epicka - mówi wiele ale zostawia skrawek tajemnicy! :)

    OdpowiedzUsuń
  4. Życiowy wiersz, czyta się go lekko, chociaż nie przepadam za poezją :)

    OdpowiedzUsuń
  5. Gratuluje świetnego bloga.
    Chętnie podejmę z Tobą współpracę.
    Proszę o kontakt na maila:
    info@paywin.pl

    OdpowiedzUsuń